Uwaga! Poniższe informacje mają charakter edukacyjny i nie stanowią zaleceń medycznych. Przed podjęciem jakichkolwiek działań związanych ze zdrowiem, należy skonsultować się z lekarzem lub odpowiednim specjalistą.

Jakie są narzędzia do diagnozy przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego?

Diagnoza przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego może być postawiona w oparciu o DSM-V. DSM-Vczyli Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition, to klasyfikacja zaburzeń psychicznych opracowana przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA). Służy do diagnozowania i kategoryzacji zaburzeń na podstawie określonych kryteriów diagnostycznych, wspierając lekarzy, psychologów i innych specjalistów w praktyce klinicznej. Publikacja ta jest powszechnie stosowana na całym świecie jako standardowy podręcznik w psychiatrii i psychologii klinicznej.

Kryteria

Aby postawić oficjalną diagnozę PMDD musi występować co najmniej pięć objawów z listy poniżej, w tym przynajmniej jeden z objawów musi należeć do grupy emocjonalno-behawioralnej. Objawy te muszą występować tydzień przed rozpoczęciem miesiączki, zacząć ustępować w ciągu kilku dni od rozpoczęcia krwawienia i być minimalne lub nieobecne po zakończeniu menstruacji.

Objawy emocjonalno-behawioralne (co najmniej jeden):

1. Znaczące wahania nastroju, uczucie nagłego smutku lub płaczliwość.
2. Drażliwość lub złość, często połączona z konfliktami interpersonalnymi.
3. Uczucie smutku, beznadziejności lub krytyczna samoocena.
4. Lęk, napięcie lub uczucie podenerwowania.

Dodatkowe objawy fizyczne lub poznawcze:

1. Zmniejszone zainteresowanie codziennymi aktywnościami.
2. Trudności z koncentracją.
3. Zmęczenie lub brak energii.
4. Zmiany apetytu, objadanie się lub pragnienie określonych produktów.
5. Problemy ze snem – bezsenność lub nadmierna senność.
6. Uczucie bycia przytłoczonym lub poza kontrolą.
7. Objawy fizyczne, takie jak tkliwość piersi, bóle głowy, bóle mięśniowe lub wzdęcia.