Uwaga! Poniższe informacje mają charakter edukacyjny i nie stanowią zaleceń medycznych. Przed podjęciem jakichkolwiek działań związanych ze zdrowiem, należy skonsultować się z lekarzem lub odpowiednim specjalistą.

Genetyka

Badania na bliźniętach oraz w rodzinach wskazują, że przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne ma komponent genetyczny.
Naukowcy badają polimorfizmy (różnorodność) w genach odpowiedzialnych za receptory estrogenowe, takie jak ESR1, oraz geny związane z serotoniną, na przykład 5HT1A. Wstępne wyniki sugerują, że te zmiany genetyczne mogą zwiększać podatność na PMDD, choć wiele badań w tej dziedzinie nadal wymaga potwierdzenia na większych próbach badawczych.

Progesteron i ALLO

ALLO jest metabolitem progesteronu, który wpływa na receptory GABAa. Aktywacja tych receptorów ma efekt uspokajający i usypiający, przez co ALLO przynosi ulgę w stresujących sytuacjach. Osoby z przedmiesiączkowym zaburzeniem dysforycznym mają niższe stężenie ALLO w porównaniu z osobami, które nie doświadczają PMDD.

Estradiol i serotonina

Estradiol (rodzaj estrogenu) to hormon, który odgrywa kluczową rolę w regulacji wielu procesów zachodzących w mózgu, w tym nastroju, myślenia, snu i apetytu. Estradiol wspomaga produkcję i działanie serotoniny – neuroprzekaźnika związanego z poczuciem szczęścia i równowagi emocjonalnej. Estradiol zwiększa ekspresję genu transportera serotoniny (SERT), a także zmniejsza aktywność enzymów rozkładających serotoninę, takich jak MAOA i COMT. Dzięki temu serotonina dłużej pozostaje aktywna w mózgu, poprawiając nastrój i funkcje poznawcze. Poziom estrogenów w fazie lutealnej jest niski, co może powodować pojawienie się objawów takich jak obniżony nastrój, zmęczenie, problemy z koncentracją i wzmożony apetyt.